Jesteśmy szczęśliwą rodziną składającą się z czterech mężczyzn i jednej wspaniałej kobiety (królowa może być tylko jedna 😉 ). Pochodzimy z Białegostoku, ale obecnie mieszkamy pod Warszawą. Jesteśmy związani z edukacją – Beata pracuje jako nauczycielka w szkole podstawowej, Paweł jako nauczyciel akademicki. 

Dwa oddzielne światy (humanistki i informatyka, fizyka) połączył Bóg i błogosławil naszemu związkowi małżeńskiemu w 2006 roku. Wtedy pierwszy raz na tzw. nauczkach przemałżeńskich usłyszeliśmy o NPR (Naturalnym Planowaniu Rodziny). Niestety wiedza – dziś wiemy jak ważna – została nam, młodym ludziom, przekazana w taki sposób, że zamiast zachęcić nas do korzystania z tych metod, uznaliśmy je za śrdniowieczne i trudne do realizacji. 

Naszym szczęściem było to, że od razu pragnęliśmy mieć dzieci, dlatego o anykoncepcji nawet nie myśleliśmy, a byliśmy otwarci na potomstwo, ba, nawet czekaliśmy na dziecko. Najpierw w naszym życiu pojawił się Jasiek – prezent na Mikołajki – 6 grudnia. Jan Mikołaj jest dziś prawie 11 latkiem, pełnym życia i przynoszącym nam, chyba jeszcze młodym rodzicom, dużo radości. To on przeciera wszystkie szlaki, żeby jego młodsi bracia mieli łatwiej. Wiedzieliśmy, że pragniemy mieć większą rodzinę, dlatego temat odkładania poczęcia, dyskutowany był tylko przez kilka miesięcy, ale bez większej presji. W 2010 roku na świat przyszedł Ignacy – kolejny chłopak. Razem tworzą Dream Team – razem się bawią, razem się biją – rodzice pewnie wiedzą, o co chodzi :).

Zaczęliśmy rozmawiać otwarcie z przyjaciółmi i trafiliśmy ponownie na metody polegające na obserwacji cyklu kobiety. Uznaliśmy, że możemy spróbować, choć było to dla nas wyzwaniem. Bardzo staraliśmy się współpracować – Paweł kocha wykresy, cyferki i analizy, więc codzinnie dostawał nowe dane :). Szukanie informacji na naszych stronach związanych z NPR było bardzo trudne. Język, jakim są one napisane, całkowicie do nas nie trafiał, a ilość różnych przypadków, wyjątków powodował tylko to, że czytając, nie wiedzialiśmy od czego zacząć… 

Pierwszych pomiarów dokonywaliśmy zwykłym termometrem. Wiedzieliśmy, że musimy rano budzić się i sprawdzać temperaturę i ją notować – najlepiej od razu, nieraz zdarzało się nam jeszcze dosypiać, a po drzemce nie pamiętaliśmy wartości pomiaru. Zalecane były karty do obserwacji, ale jakie kartki?! Przecież to dla informatyka było nie do przeskoczenia – od razu pojawił się arkusz kalkulacyjny z automatycznym wykresem. Przecież nikt wtedy nam nie powiedział, że gdzieś na świecie są już aplikacje do NPR – a my sami, co prawda, nie szukaliśmy od razu. Uciążliwe, w naszym przypadku, okazało się również to, że pomiar temperatury musiał być wykonany o stałej, porannej porze… czyli nocne życie z dziećmi (picie, sprawy fizjologiczne, czasem choroby) wykluczało sens dokonywania pomiaru, bo ta zbyt często okazywała się nieprawidłowa. Budzik ustawiony co rano na tę samą godzinę, czy to w tygodniu, czy w weekend, był nie do zaakceptowania, zwłaszcza dla Pawła. W naszym małżeństwie jest tak, że nie dość, że umysł humanitarny spotkał się ze ściśnięym (humanista vs umysł ścisły), to jeszcze sowa (Paweł – pracujący w nocy) pokochał Skowronka (Beatę – pracującą rano). Zwykły termometr wymusił potrzebę zanotowania przez Beatę na kartce wartości zmierzonej temperatury, a następnie przepisanie jej do excela. 

Kolejnym krokiem był zakup termometru Microlife. Ten posiadał już…pamięć jednego pomiaru! To wystarczyło, aby ominąć problem notowania temperatury zaraz po pomiarze. Paweł mógł spokojnie wziąć termometr w ciągu dnia i wprowadzić wartości pomiaru do arkusza.

Jednak szybko okazało się, że aż tak kolorowo nie będzie…Microlife jest tak zbudowany, że jednym przyciskiem włącza się pomiar i tym samym przyciskiem wywołuje się z pamięci ostatni zapamiętany wynik – nieumiejętne lub nieprecyzyjne wciśnięcie powodowało utratę pomiaru – co było dość… irytujące? Zresztą i tak przycisk się szybko zablokował i przestał w ogóle działać.

Po kolejnych poszukiwaniach – bo znalezienie informacji o tym produkcie było dość trudne – w końcu szukaliśmy już czegoś wygodniejszego, odkryliśmy termometr Garetherm. WOW! Ten już był super – pamięć 10 pomiarów, podświetlany wyświetlasz, jednak technika poszła do przodu:)  Paweł nie musiał już nawet przepisywać temperatury codziennie, robił to, co kilka dni, głównie w momencie, kiedy spodziewaliśmy się owulacji i skoku temperatury. To nam wystarczało, aby nauczyć się metody. Z tego termometru korzystaliśmy w zasadzie dosyć długo. Wspólna obserwacja cyklów żony zaowocowała lepszym poznaniem siebie nawzajem –  mąż wiedział o zbiliżających się humrach żony, wiedział, że z pewnymi pytaniami lepiej poczekać kilka dni, bo odpowiedź może być niesatysfakcjonująca ;). A pytanie przed pójściem do lekarza: „Kochanie, kiedy miałam ostatnio okres?” – było normą. Jednak nadal nie wykluczało to największej zmory w naszym związku, czyli porannych pobudek na pomiar.

Czytaliśmy, porównywaliśmy, kontaktowaliśmy się z producentami. Czuliśmy, że jest to coś nowego, co sprawi, że będziemy mogli dumnie mówić: „Tak, stosujemy naturalne metody – zobaczcie jakie to proste!”.

3 lata temu trafiliśmy na startup Tempdrop. Producent, tak jak my, wiedział, że musi uprościć stosowanie NPR, wiedział, że prawdziwy problem z dokonywaniem pomiarów jest gdy sen jest zabużony czy to przez tryb pracy, czy przez dzieci, czy przez karmienie piersią. Bardzo nam się to urządzenie spodobało, w końcu rozwiązało tę najmniej przyjemną, w naszym wypadku, czynność porannego pomiaru temperatury.

Obserwowaliśmy, czy produkt wejdzie na rynek, czy uda się go wyprodukować. Kiedy producent sfinalizował projekt, od razu złożyliśmy zamówienie. Okazało się, że to jest to, czego poszukiwaliśmy. Tempdrop bardzo przypadł nam do gustu, widzieliśmy w nim ogromny potencjał, wielu naszych znajomych było też nim zainteresowanych. 

Tempdrop rozwiązał nasz problem – konieczność budzenia się codziennie rano o tej samej porze. Pomiary są  wysyłane do aplikacji i wykres generowany jest automatycznie. Nie musimy nic przepisywać – wystarczy tylko uruchomić synchronizację Tempdrop.

Dziś wiemy, że rozwiązał on również problem pomiaru temperatury karmiących  w nocy mam (testujemy aktualnie go sami – w 2018 roku urodził nam się 3 zuch – Stanisław). Jest także używany przez mamy, które mają kilkoro dzieci, które często wstają w nocy.